Gölkiriş

ilçeye 7 km uzaklıkta ve ilçenin kuzeydoğusunda, 327 nüfuslu ve 67 haneli bir köydür.Gölkiriş Köyü bir rivayete göre, çok eski zamanlarda köyün yerleşim yerinde bir göl varmış. Gölün çevresinde iri iri ağaçlar varmış. Bu ağaçlardan biri yıkılarak gölün üzerinde kiriş şeklinde bir görünüm oluşturmuş. Bu görünümden dolayı göle gollü kiriş denmeye başlanmış. Bu gölün adı zamanla köyün adı olarak kalmış. Gollü kiriş de zamanla dilden dile değişerek "Gölkiriş" olarak günümüze kadar gelmiştir.

Köyün geçim kaynakları sınırlı olup tarım, hayvancılık ve bazı meslek gruplarına dayalıdır. Köyde fındık, mısır, patates, lahana ve fasulye gibi tarım ürünleri yetiştirilir. 100 civarında küçükbaş, 150 civarında da büyükbaş hayvan beslenir. Köyde gurbetçilik genellikle yakın ilçelere ve biraz da büyük şehirlere gidilerek yaşam mücadelesi verilmektedir. Köyde hemen hemen her ailede bir fırıncı vardır. Çevre ilçelerdeki fırıncıların çoğu bu köydedir. Fırıncılık mesleği bu köyde oldukça yaygındır.

Beşikdüzü-Şalpazarı karayolu üzerinde bulunan köyün eski hocalarından "Ciruğ" Hocanın bu yol üzerinde bir su (mısır) değirmeni varmış ve bu değirmenin olduğu yere Ciruğ değirmen yanı deniyormuş, bu isim günümüzde de kullanılmaktadır.Gölkiriş Köyü'nan hemen yanıbaşında bulunan ve ilçenin önemli mesire yerlerinden biri olan İzmiş Tepesi Köy'ün tanıtımında önemli bir yere sahiptir. Köylü yayla olarak genellikle Çatma (Kadırga) ve Kazmadere (Erikbeli) Yaylalarına giderler.

Köyün okulu 1945-1946 yılında eğitim-öğretime açılmıştır. Köyde kadınların % 90, erkeklerin % 95'i
okur-yazar dır.

Gölkiriş Köyü'nün Yerleşik Soyisimleri ve Hane Sayıları:
Güre (15 hane), Güler (10 hane), Koşgin (9
hane), Gülcü (2 hane), Akgün (1 hane), Kel (4 hane), Çolak, Kumaş, Coşkun.

Resim Bulunmamaktadir...